Հոկտեմբերի 27-ի առավոտյան ծաղիկներ խոնարհվեցին դպրոցի բակում տեղադրված Կ.Դեմիրճյանի կիսանդրու մոտ,նորից ու նորից դատապարտվեց 17 տարի առաջ Ազգային ժողովում տեղի ունեցած ոճրագործությունը: Սովորողների մի խումբ ուղևորվեց Կոմիտասի անվան պանթեոն,աշակերտների շուրթերից հնչած կոմիտասյան հոգեպարար երգը թևածեց ազգային մեծերի հանգստարանում:
Հետո աշակերտների առջև բացվեցին Կոմիտասի անվան թանգարան-ինստիտուտի դռները.որոնք խորհրդանշում են հայ ժողովրդի միասնությունն ու վերածնունդը: Կոմիտասի կյանքը,երաժշտական և հոգևոր գործունեությունը ներկայացվեցին նորովի: Թանգարանի սրահներում անընդհատ հնչում են հոգևորի և ժողովրդականի սահմանները տարրալուծող մեծ երգահանի ձայնն ու մեղեդին:
Կոմիտասը ամենաապրողն է բոլոր ապրողներիս մեջ.նա մեր ինքնության պարտադիր բաղադրիչն է:
