Ուղղագրությունը ու ողղախոսությունը եղել և մնում են մեր լեզվի ուսուցման ամենախրթին,կնճռոտ և երբեք վերջին չհասնող հարցերը։
Այս ամենը գիտակցելով ՝ հայոց լեզվի և գրականության մասնախումբը որոշեց բաղաձայնների ուղղագրությունը և ուղղախոսությունը ուսուցանել բառախաղ-հարցում- բառիմաստ կաղապարի մեջ՝ հնարավորինս կենդանի և խոսուն։
Ուսուցչի վարպետությունը դրսևորվեց նրանում,որ յուրաքանչյուր աշակերտ ակտիվ մասնակիցն էր,բայց դա չէր խանգարում ,որ մյուսներն էլ իրենց զգային նույն դերում։
Դասի գործուն մասնակիցներն էին նաև դասալսող ուսուցիչները հաճելի է,երբ դասի լուծը հատկապես կիսում են թե ուսուցիչները,թե աշակերտները։