Երբ Բյուրականի երկնակամարում վառվեցին երկնքի ջահերը,սկսվեց
12-6 դասարանի ճամփորդությունը դեպի տիեզերք: Աստղադիտարանի աշխատակիցների օգնությամբ տիեզերական անսահմանությանն ընդառաջ էին գնում աշակերտները և փորձում բացահայտել անբացատրելին:
Մեծ դիտակի միջոցով աշակերտները նայում էին երկնքին,և նրանցից յուրաքանչյուրը փնտրում էր իր աստղը:
Գիտության տարածման օջախում ամենուր զգացվում էր <<համեստ մարդու և անհամեստ գիտնականի>>` Վիկտոր Համբարձումյանի ներկայությունը:
Կարևոր է սեփական աչքով տեսնել այն,ինչի մասին անընդհատ պատմվում է,ինչ կարդացվում է դասագրքերում:
