Ֆրանսիացի գրող Անատոլ Ֆրանսի խոսքերով սկսվեց ոգեկոչման ցերեկույթը.<<Հայաստանը վերջին շունչն է փչում,բայց նա կվերածնվի,այն մի փոքր արյունը,որ դեռ նրան սնում է,թանկագին արյուն է,որից ծնվելու է մի հերոս սերունդ,մի ժողովուրդ,որ չի ցանկանում մեռնել,չի մեռնում>>:
Հայի պահանջատիրական ձայնը հնչում էր դպրոցում.սուգը հավերժ է,երբ չկա պայքար,իսկ հայը պայքարի և ազատության ազգ է,հայը լի է վճռականությամբ,նա օրավուր շենացնում է իր հայրենիքը`դրանով իրականացնելով Հայոց եղեռնի զոհերի նվիրական իղձերն ու ցանկությունները:
Հավերժ հիշատակ զոհված մեր հարազատներին,իսկ ապրողներիս`միասնություն,անպարտելիություն և ուսյալ կեցվածք պաշտպան կանգնելու հայրենի սրբազան ժառանգությանը:
